dinsdag 25 juni 2019, Monforte de Lemos - Chantada
via niet veel vertier
34 km – totaal 775 km

Na de ochtendrituelen en ontbijt om ca 07.15 vertrokken. Uiteraard weer stijgend op weg. De lucht was bedekt en het was nog vrij koel. Uitstekend om te lopen. Er kwam nog een klim naar zo’n 600 – 700 m, maar niet zo steil als eerder. Het liep echter wel goed.
Onderweg geen enkele voorziening. Wat onbewoonde huizen, wat bouwval en veel groene heuvels. Soms lijkt het een dorpje, meer huizen bijeen, maar geen mensen.
De afdaling naar Belesar/ río Miño was een steile, maar door het bos.
In de voormiddag was de temperatuur behoorlijk opgelopen, maar het liep niet onplezierig. Net vóór Belesar een andere wandelaar/ pelgrim voor me in de afdaling. Toen ik bij het restaurant bij de steiger kwam, was hij er al. Luis, een pelgrim uit Madrid. Iets jonger dan ik, maar met een rugzak die zwaarder was dan de mijne.

Uitgebreid gepauzeerd, gegeten en gedronken aan het water bij de steiger. Ik had eerder onderweg al bedacht dat ik het laatste stuk omhoog naar Chantada niet zou lopen vandaag. Een taxi besteld (in Belesar was geen slaapplaats of hostal voor pelgrims) die me na een half uurtje ophaalde. Via een omweg rond de rivier naar Chantada.
In Chantada een matig onderkomen en, zoals alles in de streek en het plaatsje, wat grauw en groezelig.
Vreemd, want op zich is het een welvarende wijnstreek, maar er zit niet veel leven in. Chantada is een wat groter plaatsje. Toen ik aankwam om ca 14.30 uur was er niets te doen.
Na douche en rust wat gedronken. Pas in de vooravond kwam er wat leven op straat, maar wel erg van mijn leeftijd. Ouder en dikker. Alles een beetje sjofeltjes. Om ca 17.30 uur zag ik Luis voorbij komen. Hij had er toch nog wel 3½ uur over gedaan van Belesar omhoog naar Chantada (loopt niet zo snel, maar wel een bikkel).
Morgen nog een pittige klimdag. Daarna loop ik ca 20 km/ dag. Ik vind die lange, zware dagen wel genoeg geweest. In elk geval voor mij.

 

woensdag 26 juni 2019, Chantada - Rodeiro
via Penasillás
29 km – totaal 804 km

Op papier zou het vandaag een zware dag worden. Van 475 naar ruim 1.100 meter met onderweg, vóór de grote klim een bar en dan nog net vóór Rodeiro een tweede drinkgelegenheid.
Om ca 07.30 uur op pad na een uitgebreid en plezierig ontbijt (Larpeiriña) op het nabijgelegen plein. Na een goed ontbijt verloopt de dag vaak ook wel goed. Het barretje zou morgen één jaar bestaan en de voorbereidingen voor een klein feestje waren al in gang gezet. De eigenaressen hadden er duidelijk zin in.
Het begin van de tocht, het stadje uit, begon meteen al heftig stijgend, maar buiten het plaatsje vlakte het wat af en liep het erg plezierig. Nevelig, niet echt koud of fris. Prima. Mijn hoop was dat in Penasillás het barretje (om ongeveer 9 – 9.30 uur) al open zou zijn. Zo niet, dan werd het helemaal een lange dag.
Maar nee, ik had geluk. Ik was weliswaar de eerste klant en er moest eerst nog wat gepoetst en gerommeld worden, maar de moeder/ oma (die van het poetsen) ging toch haar dochter roepen om voor me te zorgen.
De jus was uitstekend en de koffie wat minder, maar een goede voorbereiding voor de rest van de tocht.

Daarna de klim. Laat ik hierover kort zijn.
Heftig stuk klimmen, ca 20 – 25+ %, daarna een stukje vlakker,
heftig stuk klimmen, ca 20 – 25+ %, daarna een stukje vlakker,
heftig stuk klimmen, ca 20 – 25+ %, daarna een stukje vlakker tot het hoogste punt/ hoogtepunt van mijn dag: 1.168 meter.
Het was behoorlijk zwaar, maar door het weer viel het niet eens tegen. Boven veel windmolens en bij de afdaling (lang, breed pad) trok de nevel weg en werd het zonnig/ half bewolkt. Droog en niet al te warm. Uitstekend om te lopen. Wel helemaal alleeen. Echt niemand tegen gekomen of zelfs maar in de verte gezien.
Ca 2 km vóór Rodeiro een bar (geopend). Eerst maar wat gepauzeerd, gegeten en gedronken.
De laatste 2 km brachten me dalend Rodeiro in. Even zoeken naar de hostal (lag voor mij weer aan het einde van het dorp). Goede hostal, schoon en de enige slaapmogelijkheid in het plaatsje. Er was nog een Italiaan (Gianni), Luis (de Spanjaard) die ik eerder was tegen gekomen bij Belesar. Het is al met al een zeer goede loopdag geweest.
Vanavond nog wat boodschappen voor morgen en zo te zien verder een rustige avond. Er is n.l. niet veel/ niets te doen in het dorp.

 

donderdag 27 juni 2019, Rodeiro - Lalín
via a Ereixe
24 km – totaal 828 km

Na ontbijt in de hostal om ca 08.00 uur op pad. Ik had gedacht dat het niet zo’n zware etappe zou worden, dus ik had de tijd aan mezelf.
Om het plaatsje uit te komen moest ik wat omhoog, maar het begin liep langs een weg dus niet zo moeilijk. Het was nogal bedekt, maar geen wind en de temperatuur was goed.
Op zeker moment van de weg af en meer stijgend en dalend via rots- en steenpaden. Onderweg zou in elk geval geen bar of iets dergelijks te vinden zijn. Ik had dus voldoende proviand en drinken in mijn rugzak. Bij elkaar toch altijd 1 – 2 kg extra. Na 2½ uur de eerste stop in Ereixe. Dat was wel nodig, want het lopen viel me zwaarder dan gedacht. Veel klimmen en dalen. Niet echt hoog, maar zeer veel. Op zich een mooie omgeving, maar zwaar. Het kan ook aan mij liggen dat de inspanningen van de laatste weken hun tol gaan eisen. Ik ben nooit zo van het klimmen geweest, maar met 10 – 12 kg op je rug gaat het tellen.
De gehele ochtend was het al dreigend geweest en toen ik in Ereixe pauzeerde, vielen er een aantal druppels, maar het zette niet echt door.
De bron en wasplaats waar ik rustte, was in 1956 gebouwd door een paar buren/ bewoners van de parochie Gil Nilo Porto, José Vila en Manuel González. De kosten bedroegen 9.000 peseta’s, waarvan de gemeente er 4.000 subsidieerde.

Eigenlijk ging het de gehele dag zo door. Dreigende luchten, soms wat regen onderweg, poncho om, maar het zette niet door, poncho weer af en eigenlijk een beetje fris.
Onderweg 1 fietser en 2 Spaanse lopers bij Ereixe, vader -ongeveer mijn leeftijd- en dochter. Zij liepen nog een heel stuk door naar Bendoiro (> 30 km), maar wel zonder bepakking.
Om een uur of kwart voor drie in Lalín. Veel later dan ik had gedacht. De herberg is goed. Rugzak gestald en eerst maar wat gegeten. Het was bepaald fris. Daarna douche en rust. Cath belde om 6 uur. Ik had geen idee dat het al zo laat was.
In de vooravond klaarde het wat op en was het behaaglijk. Het stadje op zich is niet onaardig. Veel terrassen waar het goed toeven is. In de herberg zit ook een groep Spanjaarden die vanaf de Sanabrés komen. Zij gaan morgen verder dan Silleda, dus die zie ik ook niet meer terug.
Nog geprobeerd een nieuw overhemd te kopen, maar de 7 winkels die ik bezocht hadden niets. De 8e (laatste) had wel een goed hemd (korte mouwen, geruit, 2 afsluitbare borstzakken) maar alleen in M en XXL. M erg small in de schouders en XXL flodderend om borst en middel. Jammer, erg jammer dat er geen L was. Misschien morgen in Silleda. Eén ochtend houdt het huidige shirt het nog wel uit, maar waarschijnlijk niet veel langer. Morgen 15 – 16 km naar Silleda, dus dan heb ik wat meer tijd.

 

vrijdag 28 juni 2019, Lalín - Silleda
via Laxe - Bendoiro
19 km – totaal 847 km

Vandaag een korte etappe (op papier 15 – 16 km). Ik kon om een uur of 8 beneden in het restaurant/ bar ontbijten en behoefde dus niet zo vroeg op. Een half uurtje later op pad. Het was helder en nog niet al te warm. Vlakbij de hostal (0 km in Lalín) kon ik de camino weer hervatten. Het eerste deel (eerst iets omhoog) een schitterend voet-/ fietspad, vrijwel vlak en egaal. Het was dus uitstekend te lopen.
Na ca 2 uur de eerste rust in Bendoiro, bij bar/ albergue María José. Ik was er al eerder geweest en heb er in de achtertuin uitgebreid gepauzeerd. 
Vervolgens lopend door een schitterende streek kom je in de buurt/ door het dal van de Río Deza/ Río Ulla. Het aantal (spoor)bruggen neemt toe. Bij Ponte de Taboada is het echt schitterend om te lopen, zeker met een zonnetje. En dat was er weer vandaag.

Een stukje verder, weet wat omhoog geklommen, de Capela de Santiago de Taboada. Een mooi herkenningsspunt. Ofschoon het zonnig was, was het niet extreem warm. Veel beschaduwde paden. Stijgend/ dalend, soms nog pittig, maar niet echt inspannend.
Vrij vroeg, rond 13.00 uur, in Silleda. Op mijn gemak, eerst maar een biertje.
Gedouched, wat gerommeld, middag gegeten en daarna het plaatsje in op zoek naar een nieuw overhemd. De hoeveelheid tape op het oude loopshirt wordt steeds meer en de rugslijtage wordt steeds heftiger. Gisteren ook al gezocht, maar niet mijn maat gevonden.
Vanmiddag, na een drietal winkels, lukte het in de vierde wel. Bovendien redelijk aan de gestelde eisen voldoend; ik moest alleen één borstzak opgeven. 
Echter ……….., het was Rabajas de Verano (zomeruitverkoop).
Kortom, ik kan weer knap voor de dag komen. Een nieuwe afritsbroek is overigens nog niet gelukt.