vrijdag 31 mei 2019 = la Fuenfría - Zamaramala
via Alto de Fuenfría
34 km – totaal 116 km

Nadat Cath gisteravond via de telefoon uitgebreid haar pogingen een slaapplaats te vinden, had uiteengezet, bedacht ik me dat ik dat ook maar eens moest doen. Naar Segovia was een lange etappe met een stevige berg, de Alto de Fuenfría, van 1800 meter onderweg . Daarom wilde ik het traject delen en halfweg een variant nemen naar en plaatsje waar op papier hostals zouden zijn. Toen ik begon te bellen, bleek dat niet zo eenvoudig. Alles voor de komende dagen volgeboekt. Alles in de wijde omgeving van Madrid was gereserveerd door Engelsen die de CL-finale wilde bezoeken en er meteen maar een paar dagen Spanje aan vastknoopten. Ook in Segovia. Veel opties waren er op voorhand niet en om nu alles in de grote stad aan Jacobus over te laten leek me ook wat veel gevraagd. Ca 3 km na Segovia, in Zamaramala, is een pelgrimsherberg.
Gebeld en geen probleem. Wel vóór 17.30 uur komen. Ok.
Vanochtend in de jeugdherberg was er pas vanaf 09.00 uur ontbijt. Ik had een ontbijt/ lunchpakket besteld, maar dat kwam pas om 08.45 uur. Dus toen pas vertrek. De bedoeling was om van ca 1200 meter naar 1800 meter te klimmen en dat gedurende ca 6 km.

Het begin was nog een redelijk gladde weg, maar wel stenig omhoog. Bij een soort avonturenkamp stonden een paar begeleiders klaar voor vertrek verderop de berg op. Één vroeg of ik een stukje mee wilde rijden. Wilde ik wel. Na ca 1 km draaide het pad naar links en ik moest rechtdoor het bos in.
Schitterende omgeving, dat wel, maar het pad werd steiler en rotsiger. En het hield voorlopig niet op. Zeer zwaar. Nog niet echt warm, want in het bos. Boswachters/ hulpdienst rijden 2 aan 2 door het bos, maar niet direct op de rotsige paden.
In elk geval: ik ben boven gekomen mijn hoogte meter gaf 1853 meter aan), maar toen moest ik nog wel een km of 20 – 25.
Lange afdaling. Deels glad, deels rotsig/ stenig. Maar nog steeds door bosachtig gebied.
Een km of 8 vóór Segovia hield het bos op enn begon de campo. Nog wel steeds dalend, maar loeiheet en zonder beschutting van bomen of iets dergelijks.
Vlak voor Segovia de autoweg oversteken gaf een probleem en een behoorlijke onweg. Er was een wegomleiding in de reguliere route in verband met wegwerkzaamheden.
Bij het eerste de beste barretje gestopt en wat gedronken. Het was nog ca 5 km naar Zamaramala. Het was inmiddels na 5 uur. Ik was redelijk uitgeteld en had niet veel zin meer om verder te lopen. Taxi laten komen en in korte tijd naar de herberg in Zamaramala.
Wat ik morgen doe en hoe, nog geen idee. Wil wel eerst nog Segovia aanzien, maar ik kan hier maar één nacht in de herberg blijven.

 

zaterdag 01 juni 2019 = Zamaramala - los Huertos
via Segovia – Zamaramala - Valseca
23 km – totaal 139 km

Toen ik gisteravond in de herberg terugkwam (er waren eerder 2 Spaanse fietsers, 2 Koreanen en 1 Belgisch meisje), bleek er nog een hele groep te zijn bij gekomen Wel zo’n 25 tot 30 jongeren. De pelgrims werd verzocht bij elkaar in één kamer met 4x2 stapelbedden te gaan. In een tweede grote slaapzaal (15x2 stapelbedden) werden de nieuwkomers gelegerd.
Goed geslapen. Om een uur of 7 opgestaan. De rest (Spaanse fietsers, Koreanen en Belgica) in mijn kamer waren al bijna allemaal vertrokken. De overigen in de grote groep gaven nog niet veel tekenen van leven.
Mijn rugzak heb ik in de herberg achter gelaten en ben op mijn gemak naar Segovia terug gelopen, richting catedral. Het was helder en fris weer. De zon was al goed bezig en er waren een paar ballonvaarders in de lucht. De stad in was stevig omhoog, via haarspeldbochten in parallel wegen, omdat er een behoorlijk hoogteverschil in Segovia is.
Om een uur of half negen bij de catedral op het Plaza Mayor. Er werd nog geen ontbijt geserveerd, pas om 9 uur. Nee, wij zijn gesloten. Neen, u mag hier niet zitten, wij zijn nog dicht. Eigenlijk nogal bot en onvriendelijk. Heb ik niet eerder zo meegemaakt onderweg.
Na 4 terrassen eindelijk één waar ik welkom was en wat kon ontbijten. Heb er maar uitgebreid gebruik van gemaakt.

Vervolgens naar de catedral, met bejaardenkorting en een stempel. Imposant en sober. Wel heel veel capelas.
Daarna naar het aquaduct van Segovia. Hordes ZO-Aziaten en andere toeristen.
Het was inmiddels behoorlijk aan de temperatuur geworden. Dus eerst maar een terras en wat eten, voordat ik weer richting Zamaramala en verder vertrok.
Op de terugweg, Segovia uit, ontdekte ik een trap omlaag die net vóór de río Eresma uitkomt. Dezelfde trap loopt dus ook omhoog, maar die had ik op de heenweg niet ontdekt, waardoor ik toen zigzaggend omhoog moest. Door deze traproute wel een heel stuk afgesneden.
Rond één uur was ik in Zamaramala. Rugzak opgehaald in de herberg, lunch genuttigd en verder richting Valseca, waar ik na ruim een uur lopen aankwam. Er was zowaar een barretje. Rust en koude drank.
Na vertrek uit Valseca kwam een wandelaar me achterop. Hij liep vrij snel met grote passen. Het was een Duitse jongen, die in Madrid woonde en werkte. Hij was in de ochtend vanuit Segovia vertrokken met rugzak en tent en wilde in de vrije natuur slapen. Hij zou wel zien waar hij uitkwam. Uit zijn vragen en opmerkingen begreep ik dat hij zich niet heel erg had voorbereid. Een beetje type “vogel”.
In los Huertos is een zeer fraaie gemeentelijke herberg (Virgen de las Vegas) met 4 slaapplaatsen. Vorig jaar (2018) nieuw ingericht, zeer proper en met alle voorzieningen.
In los Huertos is ook een bar en dus eten en drinken. Ontbijt kan niet want op zondag is de bar niet zo vroeg open. Ik moet dus wat anders regelen; er zou een soort supermarktje in het dorpje zijn. Ik wil morgenochtend wel een beetje vroeg op weg om niet weer in de grote hitte (35+ °C) te moeten lopen om een uur of 3 – 4.
Morgen zondag. Ik weet niet of er hier in de streek onderweg veel is geopend. Ik zie wel weer.

 

zondag 02 juni 2019 = los Huertos - Santa Maria la Real de Nieva
via Añe – Pinilla Ambroz
24 km – totaal 163 km

Gisteravond voetbal gekeken (1e helft). Tevens wat brood laten klaarmaken voor ontbijt en onderweg. Onderweg zijn waarschijnlijk geen voorzieningen of iets dergelijks, althans niet bekend op papier.
Het was bij vertrek (iets vóór 8 uur) nog vrij “koel”. Het liep lekker weg door de velden graan. Glooiend terrein. Op een gegeven moment een kudde koeien die werd losgelaten en later een grote kudde schapen bij de río Eresma.
De eerste stop in Añe. Een gat van niets, maar wel met een waterpunt.
Vervolgens weer verder. Eerst nog een stukje te ver door en dus verkeerd gelopen. Een paar lokale mannen, die in de buurt wandelden, wezen me weer de goede weg. In de verte liepen nog een paar wandelaars; daar oriënteerde ik me maar op. Daarna door een dennenbos heen. Heel veel harswinning. Rook erg plezierig, maar je liep wel grotendeels door rul klapzand. Erg zwaar en de rugzak voelde ook niet zo goed. Kortom afzien.

Het stuk tussen Añe en Pinilla Ambroz viel me zwaar. Open veld; erg warm. Gepauzeerd met de laatste resten voedsel dat ik nog bij me had en daarna nog een uur naar Sta Maria la Real de Nieva. Ik was er om een uur of 2. Eerst maar wat gedronken en uitgerust. De herberg was in de buurt. Nadja en Rafaël waren er al. Zij waren degenen die ik eerder op de dag vóór me in het dennenbos had zien lopen. Zij komen uit Slovenië. Zij is een erg goede loopster en Rafaël heeft wat meer moeite, ook vanwege enig “overgewicht”. Zij waren vanmorgen in Zamaramala gestart, dus hadden wel een behoorlijk stuk gelopen.
In de herberg was ook nog een Fransman François (Pacu voor zijn Spaanse vrienden) uit Lille/ Rijssel. Hij sprak dus ook enkele woorden Nederlands. Was voorzitter van de vereniging van vrienden van Jacobus in Lille. Kortom een zeer, zéér belangrijk man, ongetwijfeld ook zéér bekwaam. Overigens niet helemaal mijn type; ik merk overigens dat er niet zo veel mensen “mijn type” zijn; zal dus wel aan mij liggen.
Geprobeerd in het dorp om nog wat te eten te krijgen op een pelgrimstijd. Dat was niet zo eenvoudig. Er was na wat zoeken een restaurant maar de keuken was (nog) niet geopend. Na enig aandringen en overleg stelde men mij een entrecôte voor. Die kon wel tussendoor worden klaargemaakt. Na een tijdje bleek dat er geen entrecôte was en of een chuleta de cerdo ook goed was? Ja, hoor! Een tijdje later kwam er een giga brok geroosterd vlees en been op tafel. Nu had ik iets kleins in gedachten gehad om te eten, want ik voelde me niet optimaal. Ik heb dan ook maar een paar stukken vlees genuttigd. Het smaakte overigens wel uitstekend, maar zó veel. Het meeste at ik nog van het brood en de tomaat.
Maar zien of ik niet te laat naar bed kan gaan.

 

maandag 03 juni 2019 = Santa Maria la Real de Nieva - Coca
via Nava de la Asunción
25 km – totaal 188 km

Kennelijk had ik de laatste dagen toch te weinig gegeten (weinig voorzieningen onderweg), want vandaag voelde ik me aanmerkelijk beter lopen. De afgelopen dagen wat last van mijn rug, van mijn rugzak en me erg moe gevoeld. Vandaag liep het dus aanmerkelijk beter.
Bij vertrek om ca 07.30 uur was het wat sluierachtig en dus nog niet zo warm. Een beetje wind. De eerste 2½ uur liepen uitstekend. Door naaldbossen en dus behoorlijk beschut. Het rook heerlijk van de harswinning in vrijwel elke boom.
Wat minder was, was dat de (onder)grond uiteraard zand was. Zeer rul zand zelfs. Soms wel bedekt met dennennaalden, maar klapzand. Stel je voor zo’n 10 km door de Drunense Duinen met 10 kg op je rug. Was wel vermoeiend (understatement).

In Nava de la Asunción uitgebreid (1 uur) ontbeten en gepauzeerd. Daarna weer verder door ongeveer eenzelfde omgeving, zij het dat de paden hier wat meer verhard waren en breder, maar daardoor ook zonniger en dus aanzienlijk warmer.
Bijtijds in Coca. Geluncht, gepauzeerd, gedoucht en inkopen gedaan voor morgen. Vroeg op pad (alles nog dicht voor ontbijt) en er is 17 ½ km te overbruggen zonder voorzieningen. Moet dus het een en ander worden meegenomen voor onderweg. Zo meteen nog wat te eten zien te vinden en wederom niet te laat naar bed.