zaterdag 20 mei 2023 == Pobeña – Castro Urdiales
via Mioño
afstand 19 km = totaal 146 km = 973 m omhoog en 950 m omlaag

Om 06.45 uur ging het licht aan in de herberg. Ondanks het feit dat er sprake was van beperkt sanitair voor het aantal gasten, was er niet veel wachttijd. Op het gemak gepakt en vervolgens nog wat ontbeten in Pobeña; daarna op pad.
Wat ik me van de vorige keer (2008) herinnerde, was dat er voor het einde van de baai links een vrij steile en lange trap (ca 100 treden) was om op de eerste heuvel (Itsaslur) uit te komen. Deze keer volgden we een andere (ook wel pittige) route door het bos omhoog
Na een stevige klim (duurde best wel even) komen we boven langs de kust uit.
Mooi pad en schitterende uitzichten over de oceaan. Het idee was om in Ontón te pauzeren en koffie te drinken. In Ontón was echter niets te vinden, maar een eindje verder langs de N-634 was een tankstation. Na Ontón was de kustweg voorbij en moesten we verder langs de N-634 (dat was trouwens wel de officiële, gepijlde route).
In Mioño konden we weer langs de kust lopen. Eerst wat gegeten en daarna richting strand/ kust.
We kozen de oude mijn-/ mineralen weg. Dat ging een groot stuk goed; mooie kust; goed te lopen, maar de weg eindigde bij een doodlopende tunnel.

Naast de tunnel zagen we nog wel een trapje omhoog met touwen aan de zijkant. Dit trapje hield op een gegeven ogenblik op en verder was er eigenlijk alleen maar doornachtig struikgewas, met een indruk van een verlaten pad. We klauterden zo goed en kwaad als mogelijk op handen en voeten verder de klif op. Na een tijdje kwamen we op een beter pad (lijkt het goede) richting Castro Urdiales. Volgens ons hetzelfde pad dat we aan het begin van de mijnweg aan onze linkerkant hadden gezien.
Het was nog best een lang stuk afdalend langs de boulevard naar Castro.
In het dorp was er een feest aan de gang, dus navenant druk, maar wel gezellig.
Het was inmiddels 2 uur in de middag en we zijn maar doorgelopen richting herberg.
Onderweg kwamen we Caroline nog tegen, maar die had besloten in het plaatsje een onderdak te zoeken. De herberg was een 2-tal kms verderop, dus ongeveer het gehele plaatsje door. Geïnstalleerd in de herberg, lijkt wel aardig, en daarna drank en pinxtos.
Het wordt tegen de avond wel behoorlijk frisser.

zondag 21 mei 2023 == Castro Urdiales - Hazas
via la Magdalena
afstand 27 km = totaal 173 km = 1620 m omhoog en 1615 m omlaag

Na een goede nachtrust, ontbijt in de herberg. Marit sliep ook in de herberg, maar gaat nog niet op pad. Zij wacht nog op de bus uit Bilbao, waarin een vriend van haar aankomt.
Het eerste stukje naar Islares lopen we langs de kust. Een schitterende tocht via een steeneiken bos. Wel goed dat het droog was. De route was rotsig en lemig met fraaie uitzichten.
In Islares eerst nog koffie en een broodje voor onderweg. Er zou niet zoveel horeca meer zijn onderweg.
Vanuit Islares lopen we eerst een stuk camino en daarna weer de route langs de N-634, aan de goede kant van de vangrail. We lopen bij een lagune/ binnenwater/ recreatie gebied ten oosten van Oriñón langs de río Agüera. Er wordt gekanood, gekayakt, gekitesurft, gespeeld met honden in het water en meer en het is zeer aangenaam te zien. Het loopt ook makkelijk langs deze weg.

Bij el Pontarrón de Guriezo (overnachtingsplaats van 15 jaar geleden) kwamen we op de alternatieve route richting Río Seco. Of dat nu helemaal de bedoeling was, is me niet helemaal duidelijk meer. Het alternatief was de N-634 te volgen; was ook de aangegeven route, maar toch niet zo aantrekkelijk langs de grote weg. In elk geval kwamen we na Río Seco bij La Magdalena, waar we in de schaduw van een kerkje (iglesia de Santa Maria Magdalena) nog een broodje nuttigden. Ook Caroline kwam voorbij; was leuk haar weer te zien. Zij loopt zeer makkelijk en ontspannen en liep verder.
Wij gingen verder richting het noordwesten via een stevige heuvel/ berg, waar we overheen moesten.
Behoorlijk pittig en rotsig, een pad zoals we eerder in de regen hadden gelopen. We hadden nu echter schitterend weer en dan kun je wel veel meer aan.
Het was erg fraai, maar stijging na stijging en navenant dus ook afdalingen, schier zonder eind.
Nadat het terrein wat vlakker werd, liep ik vooruit om toch tijdig in de herberg aan te komen (er was niet veel anders in de buurt) en was ca 16.00 uur bij de herberg in Hazas/ Liendo. Mooie herberg met niet al te veel sanitair, maar dat lost zich altijd wel op. Ook een paar bekende gezichten kwamen binnen.
Vlakbij (om de kerk) was een restaurantje met een terras en dat ook behoorlijk bezocht werd. Eerst maar wat gedronken. Nadien was er een uitgebreide menukaart.
Wat ik altijd irritant vind, is dat er van alles op de kaart staat, maar dat het op mijn gewenst moment niet (meer) beschikbaar is.
Ik kan daar slecht tegen. Aardige bediening, geen discussie, maar als je steeds “nee” moet verkopen, lijkt mij dat ook niet zo leuk.

maandag 22 mei 2023 == Hazas - Berria
via Santoña
afstand 24 km = totaal 197 km = 695 m omhoog en 721 m omlaag

We vertrokken met goed weer na een uitstekend ontbijt in hetzelfde restaurant als gisteren. Kennelijk was er overnacht de voorraad aangevuld, want er was van alles te krijgen.
Het beloofde een goede loopdag te worden en we vertrokken met mooi weer in noordelijke richting naar de kust via Iseca Vieja en San Julián. Het was wel niet de (officiële) aangegeven route, maar wel erg mooi. We kwamen op de senda costera (kustpad) naar Laredo.
Zeer fraaie tocht maar wel pittig; soms té pittig voor Cath. Veel rotsen te beklimmen, maar wel erg mooie uitzichten op de oceaan.
Na een tijdje is het ons onduidelijk hoe het verder moet. Op ongeveer hetzelfde moment komt een man van links de berg afgelopen (Jacobus momentje) en we vragen hoe verder? Hij loopt een eindje met ons mee om te vertellen hoe we een stukje verder bij een afsluiting verder kunnen. Keuze uit een zeer smal paadje en een rotsig paadje dat later op een asfalt weggetje uit zou komen.
Cath is wat angstig en denkt aan de eerdere klauterpartij bij Mioño door het doornige struikgewas.
Op enig moment houdt het pad inderdaad op. Afgesloten met een ketting, kennelijk in verband met een afgesloten mijningang.
We bedanken de behulpzame man, hij keert om en vervolgt zijn weg weer terug. Wij gaan links de berg op via een met rotsen bezaaid paadje. Het stijgt, maar is goed te belopen en inderdaad na enige tijd gaat het over in een geasfalteerd (zeer smal) paadje. Met warempel gele pijlen. We lopen over een soort duintableau, met mooie weiden, koeien, kalfjes en witte reigers. Kortom genieten!
Fraaie afdaling naar Laredo, waar we via de een trappenpad door de “Puerta de Bilbao” binnenlopen.
Direct maar op zoek naar het eerste het beste terras voor pauze en lunch.

Na de lunch in Laredo eerst nog wat geld uit de muur getrokken, want verder weet ik niet of we onderweg (in Santoña) makkelijk iets kunnen vinden.
In Laredo een lang stuk (ca 4-5 km) langs de (min of meer uitgestorven) boulevard voordat we bij de steiger van het pontje naar Santoña kwamen.
De pont kwam zeer op tijd aan voor de overtocht.
Marit zat ook op pont, maar zij gaat verder naar Noja. Waarschijnlijk zien we haar niet meer.
Bij uitstappen van de pont nog een praatje met een paar fietsende Belgen. Zij deden etappes in de buurt en hadden de caravan bij zich. Zeer op hun gemak, volgens henzelf.
Na nog een terras, gaan we op weg naar Berria, hooguit een km of 4.
Het was inmiddels gaan regenen en de lucht was vervaarlijk grijs.
Toen we Berria binnenliepen zag het er troosteloos en wat armoedig uit. Volgens ons was de hostal (Albergue Turístico Playa de Berria) ergens halfweg het plaatsje. Toen we aankwamen was het gesloten en werd aangegeven door te lopen naar het einde van het dorp. Daar was wel een soort surfschool, maar niet de goede. Weer terug naar de eerste plek, die nog steeds was gesloten maar na divers telefonisch contact werden we verwezen naar een café (Nueva Berria) een stukje terug. Niet zo vriendelijk of inspirerend, maar ernaast was een particulier pensión (La Mies del Marques) waar we konden slapen. Er was al een Spanjaard aanwezig in het pensión, maar die was na een korte tijd alweer verdwenen. Op zich een mooie kamer, goede douche, geen internet/ wifi en verder ook niet zo veel te beleven. Omgeving nu naatje.
Voor de komende dagen wordt ook regen aangegeven. Wat mij betreft misère, koud nat in elk geval tot aan Santander.
Ook mijn tracks app was onderweg op hol geslagen. Niet duidelijk wat de afgelegde afstand ongeveer was. Ergens tussen 20 en 25 km.
’t Is dat Cath verder wil gaan, anders was ik wellicht al gestopt.

dinsdag 23 mei 2023 == Berria - Güemes
via San Miguel de Meruelo
afstand 20 km = totaal 217 km = 1412 m omhoog en 1297 m omlaag

Goed geslapen in een goed bed in een troosteloze omgeving.
Ontbijten ging even niet door, want de bar naast het pensión (Nueva Berria) was nog niet geopend. Dan maar op pad zonder ontbijt.
Gisteravond zijn we nog (in de regen) doorgelopen naar een goed hotel (San Juan de la Cosa) een stukje verderop langs de boulevard waar we nog iets hebben gegeten en gedronken.
De eerste kms vandaag langs de boulevard waren vlak. Aan het einde daarvan rechtsaf richting strand door een gerooid stukje bos en dan begint de eerste klim van de dag over de klip.
Het pad wordt smaller, steiler en glibberiger. Als je de route/ het pad van tevoren zou hebben gekend, zou je een omweg hebben gezocht.
Cath vond het behoorlijk eng en vond het niet zo leuk (understatement).
Soms op handen en voeten klimmen over de gladde rotsen. Afgelopen nacht had het nog behoorlijk geregend en het was modderig en glad met weinig houvast aan de begroeiing langs het pad
Na ruim een uur op die manier omhoog klimmen, even een stukje over de heuvel wat vlakker en dan begint een evenzo moeizame afdaling. Glibberig, op handen en voeten vooruit en soms op de billen een steil stukje omlaag laten glijden.
Rond een uur of 10 waren we beneden, onder de ruige heuvel (colina del brusco) op het strand bij Punta del Brusco en konden we langs de oceaan richting Noja op weg naar ons ontbijt.

Naar Noja langs het strand was nog een km of 4-5. Prachtige oceaan gezichten.
In Noja tijdens het ontbijt kon Cath zich een beetje opwarmen en opknappen van de modder en de regen, die inmiddels vrijwel onophoudelijk viel.
Vervolgens op weg naar Güemes, nog wel een km of 15.
Verschillende aanwijzingen voor verschillende routes. Veel asfalt, maar ook veel fraaie bos-en landpaden. De tocht naar Güemes duurde langer dan gedacht. In de miezerige en grijze omgeving leek het nog langer te duren door het voortdurend stijgen en dalen dan dat het in werkelijkheid was.
De ontvangst in Güemes was verwarmend. Warme douche, goede slaapplaatsen (lage bedden) en een wasmachine en droger. Dankbaar gebruik van gemaakt.
Om 19.30 uur een praatje van de pater (Ernesto Bustio) en daarna de gezamenlijke maaltijd.
De ene keer valt het mee, de andere keer minder. Dit was de andere keer. Niet zo’n inspirerende tafel.
Ik probeer in Santander nog een plek voor twee nachten te vinden, om er een dag over te blijven. Beter voor Cath en de spieren na alle inspanning van de afgelopen dagen (en ook voor mijzelf). Nog geen gehoor gekregen. Straks misschien nogmaals proberen.